تاریخچه

کونگ فو توآ سنتی

هنر اصیل کونگ فو توآ از سال 1349 با انگیزه رشد و توسعه تفکر رزمی، فنی و علمی ایرانیان در ارتش بنیانگذاری و از سال 1352 به طور رسمی در جامعه تعلیم داده شد. این هنر ریشه در هزاران سال تاریخ و تمدن ایران زمین دارد- مردمی که در جنگیدن و هنرهای رزمی سالیان سال سر آمد همه ی ملت های جهان بودند- کمتر ملتی را می شناسیم که تحت تأثیر آداب وسنن و فرهنگ ایرانیان قرار نگرفته باشد.

هنرهای رزمی که به نام خاور دور در سرزمین ما رشد و نمو پیدا کرد در واقع باز خورد فرهنگ و هنر رزم ایران باستان به صورتی امروزی تر به ما بوده است. با ظهور هنر کونگ فو توآ که بر گرفته از شعائر ملی و دینی ماست، بخش مهمی از فرهنگ هنر های رزمی ایران باستان احیاء گردید. و همین مسئله یکی از عوامل مهم توسعه و رواج گسترده و سریع این هنر در بین جوانان ایرانی بود یعنی هم سو بودن آن با شعائر فرهنگی و تاریخ ملی این مرزو بوم؛ به علاوه اصول فنی آن نیز منطبق با شرایط جغرافیایی و فیزیک بدنی ایرانیان خلق گردیده است.

بدعت گذاریها و ورود تفکرات فنی التقاطی که نشأت گرفته از فرهنگ های بیگانه بود می رفت تا ایرانی بودن و اصالت "توآ" را خدشه دار کند که خوشبختانه استاد مصطفی دهقانیان در سال 1383 با اقدامی به موقع برای حفظ دستاوردهای عظیم این هنر که اصول علمی آن در دهه پنجاه پی ریزی شده بود، با انگیزه حفظ تمامی ارزش های علمی و فنی و همچنین حفظ سنت های توآ، اقدام به تأسیس سبک کونگ فو توآ سنتی نمود که البته با اقبال چشمگیری از سوی توآکاران علاقمند به حفظ اصالت های این هنر واقع گردید.

درجات و رتبه ها:

شال سفید به شال سبز: فراگیری فنون هفت خط به نام های آناتوآ، آتادو، سوتو، سامسامائه، مایانه، کوآنا و ستامایانه و وای ما بتو با 17909 تکنیک، ترکیب و عکس العمل سازی. (درجه راهدانی)

شال سبز به شال قهوه ای: فراگیری هشت خط که عبارتند از آناتوآ قهوه ای، سای، رکی ما(شمشیر)، مبارزه با شمشیر و اصول مبارزات کلاسیک، توتای ما(هنرهای فردی)، مبارزه تک به سی و پنج، من توما و ذات ما.(درجه راهبانی)

شال قهوه ای به شال مشکی: در این مرحله راهبان موظف است به ارائه تزی شامل بر3000 تکنیک و با ترکیب و عکس والعمل سازی و خواص موجی که بر خاسته از خلاقیت و نوآوری فکر و ذهن وی می باشد، بپردازد. پس از تأیید آن توسط هیئت علمی کونگ فو توآ سنتی به صورت سبکی فیزیکی به نام خود راهبان و البته به عنوان زیر مجموعه ای از کونگ فو توآسنتی ثبت می گردد.(درجه جهانبانی)

شال مشکی به شال سرخ: در این مرحله، تعالیم در تن، به پایان می رسد و جهانبان از جایگاه (تن) به مایگاه (اندیشه) روان می گردد که عبارتند از:

مایگاه اول-علم فیزیولوژی

مایگاه دوم- علوم انسانی، هنر، علوم پایه ( ریاضیات، شیمی، فیزیک و ... )

مایگاه سوم- علم روانشناسی

مایگاه چهارم- علوم پزشکی

 مایگاه پنجم- فلسفه گرایی ( تعالیم مکاتب فلسفی بر مبنای نگرش اسلامی )

 مایگاه ششم- شناخت روح و روان

مایگاه هفتم- کشف مجهولات

مسابقات

مسابقات این هنر رزمی در 4 بخش می باشد:

1- مومای ( اجرای خط وتکنیک )

2- مایانه ( مبارزه کنترل شده )

3- کونگ درای مایانه ( مبارزه آزاد و بدون پوشش در 2 راند 5 دقیقه ای )

4- توتای ما (هنرهای فردی )

این هنر، سر را پایگاه تفکر انسان می داند. در هیچ یک از سیستم های مبارزاتی خود، ضربه زدن به سر را مجاز نمی داند. از این رو دارای انسانی ترین و متعادل ترین روش مبارزه ای است.